Aklım erdiğinden beri benim hep kitaplarım oldu. Babamın okuduklarını dinlerken ben de onun gibi dudaklarımı kıpırdatırdım. Anlatılan masala göre biçimlenmiş sayfaları merakla inceler; Pamuk prensesi ormana götüren avcının şapkasını ya da fasulye sırığından aşağı inen devin çizmesini daha sayfayı çevirmeden tanırdım. Okumayı öğrendikten ve kendi kitabımı seçebilecek yaşa geldikten sonra kitabevleri en sık gittiğim yerler oldu. Raflara dizili kitapları karıştırırken bir düş evreninden ötekine atlardım. Bin bir gece masallarında bilmediğim ülkeleri ve insanları tanır, Keloğlan’ın başına gelenlere hem üzülür, hem de sevinirdim. Bilmece kitaplarından öğrendiğim bilmeceleri arkadaşlarıma sorar, fıkra kitaplarından okuduklarımı herkese anlatırdım. Uykudan önce okuduğum kitaplardaki kahramanların maceralarına rüyalarımda ben de ortak olurdum. Ortaokul 1. sınıfta yazdığım kısacık bir tiyatro oyunu denemesiyle yazının büyülü dünyasına adım attım. O gün bu gündür yazmayı ve okumayı sürdürüyorum.
